woensdag 30 maart 2016

Verboden te trouwen

als je nog geen 18 jaar ben

De wet is al een paar maanden oud, maar hoe langer hoe meer stellen zullen ermee te maken gaan krijgen: voor trouwen geldt nu zonder uitzondering een minimumleeftijd van 18 jaar. Die uitzondering betrof zwangerschap/ ouderschap. Na een in 2012 ingediend wetsvoorstel werd op 5 december 2015 de Wet tegengaan huwelijksdwang van kracht. Om gedwongen uithuwelijken (een in Nederland nog vrij weinig voorkomend grensgeval) tegen te gaan is nu dus (onder meer) een algeheel huwelijksverbod voor minderjarigen uitgevaardigd. Een typisch geval van schieten met een kanon op een mug. Welke politieke partij heeft vandaag de dag niet de mond vol over maatwerk? En welke politieke partij heeft tegen het bewuste paardenmiddel gestemd? Alleen de SGP en Bontes stemden voor het amendement-Segers (ChristenUnie) dat beoogde de bestaande uitzonderingsbepaling te handhaven in de nieuwe wet.
Waar bemoeit de overheid zich mee? Ik ben zeker geen liberaal of Amerikaan, maar dit gaat veel te ver. Toestemming van wederzijdse ouders voor een huwelijk van minderjarigen is redelijk, maar een verbod is ronduit onredelijk. Dat was het al in 1985, toen de leeftijdsgrens voor het meisje werd opgehoogd van 16 naar 18 jaar (voor de man was dat al 18 jaar), maar nu helemaal.
Leuk voor een zestienjarig meisje dat onbedoeld zwanger geraakt is en wil trouwen. Wees dan voorzichtiger, zul je zeggen. En terecht. Maar je zou ze de kost moeten geven die zeggen: laat je kind dan gewoon aborteren. Dat deze gedachte de Nederlandse wetgever bepaald niet vreemd is blijkt onder meer uit het feit dat jongeren vanaf 16 jaar geen toestemming van ouders nodig hebben om een abortus te laten plegen.
Wat moet je dan als je als jong meisje ondanks alle goede vermaningen toch zwanger geworden bent? Ik heb een voorstel voor kerkleiders: overweeg de mogelijkheid om een huwelijk wel kerkelijk te laten inzegenen maar voor de burgerlijke (wettelijke) bevestiging te wachten tot na de 18e verjaardag.

Je zou kunnen tegenwerpen: je mag ook pas als achttienjarige stemmen. Maar kijk dan eens naar de historische ontwikkeling hiervan. Tot 1946 mocht je pas stemmen als je 23 jaar was; tussen 1946 en 1971 was de minimumleeftijd voor dit actief kiesrecht 21 jaar en sindsdien 18 jaar. De minimumleeftijd voor passief kiesrecht (gestemd mogen worden) werd in de loop der jaren verlaagd van 30 via 25 naar dezelfde 18 jaar. Trouwen daarentegen gebeurde in het verleden over het algemeen op jongere leeftijd dan tegenwoordig; een sterk staaltje is het huwelijk in 1641 van de veertienjarige prins Willem II en de negenjarige Maria Henriëtte Stuart, en een wettelijke ondergrens kwam er pas in de 19e eeuw: 18 jaar voor de man en 15, later 16 jaar voor de vrouw. Kortom: stemrecht en trouwen zijn niet te vergelijken.
Wat wél een min of meer gelijke ontwikkeling kent is het verbod op het kopen van alcohol en tabak. Vanaf 1886 moest je om sterke drank te kunnen kopen 16 jaar zijn en vanaf 1932 gold dat ook voor zwak alcoholische dranken; sinds 2014 geldt voor beide een minimumleeftijd van 18 jaar. Diezelfde leeftijdsgrens geldt eveneens sinds 2014 voor het kopen van tabak.
Wat moet je hieruit afleiden? Wordt trouwen in het rijtje van ongezonde zaken gezet? Je zou het haast gaan denken.


maandag 21 maart 2016

Bitterbal en zure zult

"Wat een bofferds zijn toch al die schrijnende gevallen.
Dat noem ik nou nog 's een keertje in de prijzen vallen.
Ze mogen zomaar graties blijven in ons Hollands tranendal –
Hier, een lekker broodje zure zult; en hier, pak aan, éen bítterbal.
(…)
Je bent pas echt ten einde raad
als je op de vlucht bent en naar Holland gaat."
Aldus sprak Jeroen van Merwijk, jaren geleden.

We konden het zien aankomen. Een kolonel van het Nederlandse leger voorspelde al meer dan vijf jaar geleden dat het zou gebeuren, maar heel Europa keek weg. Nu zitten we met de gebakken peren, in de vorm van een niet-aflatende stroom vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika; tot voor kort veelal via Griekenland, vanaf nu via Turkije. Het is dweilen met de kraan open.
En het zijn bijna allemaal moslims, waarvan we er eigenlijk al genoeg hadden, hier in ons Hollands tranendal. Mensensmokkelaars beleven gouden tijden.
Wat wij doen is opvangen in plaats van te hulp schieten. En het zijn volgens mij vooral de rijkelui en de lafaards die hierheen komen; iedereen vergeet de Iraakse en Syrische helden die wíllen blijven en de arme verschoppelingen die móéten achterblijven.

"Iedereen heeft de beelden van het aangespoelde jongetje nog op zijn netvlies staan" – ik niet; ik heb er zelfs geen foto van gezien. "Dagelijks zie je op televisie de beelden van de mensen op de vlucht en de toestanden in de vluchtelingenkampen" – ik niet; ik kijk geen tv. "Je leest er elke dag over in de krant" – ik niet; ik heb geen krant. "Wat zou je doen als er morgen een paar vluchtelingen aan je deur klopten?" – dat zie ik nog in geen honderd jaar gebeuren, dus lijkt het me weinig zinvol daarover te speculeren.
Het boeit me niet, ik weet het niet, ik heb er geen mening over. Ik heb slechts één of twee verhalen over vluchtelingenkampen gelezen, toen hing het geklaag me de keel uit.
De "vluchtelingencrisis" noemen we het hier, met onze klaarblijkelijke voorkeur voor het woord "crisis", om als er niets aan de hand is ons toch zielig te kunnen voelen. Laat die "vluchtelingencrisis" maar een gespreksonderwerp zijn op verjaardagen – daar doe ik toch al niet aan; en laat politici maar oplossingen verzinnen. Mij kan het niet schelen.
Ver van mijn bed.
Het zal me worst wezen.

maandag 14 maart 2016

Waarom De mening van Evert?

Behoud het goede, verbeter het foute

Wie verwacht dat ik nu uiteen zal zetten waarom deze 'webdomadaire' "De mening van Evert" heet komt bedrogen uit, want de oplettende lezer heeft al aan de hoofdletter D in de titel van dit stukje gezien dat het om een dieper vraagstuk gaat: waarom schrijf ik deze stukjes eigenlijk? Waarom altijd dwars tegen alles in? Ongezouten vaak, ongenuanceerd soms, tegendraads als regel.
Wel, vanwege mijn lijfspreuk: Behoud het goede, verbeter het foute.

Misschien ís mijn mening meestal tegendraads, maar vooral publiceer ik hem in die gevallen hier. Ach, er zijn best dingen waarover ik de opvatting van de meerderheid deel, of waarin een sterke ontwikkeling in de in mijn ogen juiste richting bestaat; zo had ik een vlammend betoog tegen vuurwerk willen schrijven, maar nu het hele vuurwerkgeafsteek steeds meer onder vuur ligt is voor mij de aardigheid eraf.
Een betoog ter verdediging van iets waarover de meeste mensen het eens zijn beschouw ik als een zwaktebod en is in de meeste gevallen een blijk van lafheid. Goedkoop scoren, dat kun je als je een scherpe tekst schrijf tegen radicale moslims, tegen een falende overheid, tegen orthodoxe gelovigen, tegen Israël, tegen eenverdieners, tegen creationisten… als je het dan ook nog of Fakebook en Kwetter gooi, ja, dan krijg je likes en volgers. Lafheid loont.
Want de meeste mensen – ikzelf niet uitgezonderd – waarderen een duidelijke tekst waar ze het mee eens zijn. Zo zullen ook de meeste lezers van DmvE vooral dat soort teksten waarderen, al zijn er vast ook wie de stijl van de meeste stukjes hoe dan ook al of juist niet aanspreekt.

Behoud het goede. Als iets waardevols dreigt te verdwijnen kan dat voor mij een reden zijn in de pen te klimmen, of het nu over taal gaat, over schoonheid of over de landbouw. Meestal is er in zo'n geval wel een minderheid die zich tegen de teloorgang verzet, maar zonder noemenswaardig resultaat. Dan stel ik me graag aan diens kant, want ik heb een zwak voor de zwakste partij, of dat nu Boeren waren of indianen.
Misschien ís het goede al verdwenen en vind ik dat het onder het stof vandaan gehaald moet worden.

Verbeter het foute. Misschien is er een algemeen aanvaarde misstand waarover mensen aan het nadenken moeten worden gezet, of het nu klein is of groot.
Of begint er juist een beetje weerstand tegen te komen maar slaat de kritiek nog niet aan? Dan draag ik graag een steentje bij aan de bewustwording, of het nu over taal gaat of over ontwikkelingsproblematiek, over economie of over techniek, over kerken of over 'duurzaamheid' (bewust tussen aanhalingstekens, zoals u begrijpt).
Soms zie ik ergens gemiste kansen of onontdekte mogelijkheden. Soms moet er nodig iets rechtgezet worden of lijkt niemand erover na te denken. Goede reden om erover te schrijven.

Helaas is soms het onbedoelde gevolg dat mensen worden gekwetst. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn met een betoog tegen abortus provocatus, wat bij een jonge moeder die haar kind heeft laten vermoorden oude wonden kan openrijten. Dan spijt me dat oprecht en bied ik mijn welgemeende verontschuldigingen aan; maar voorkomen van meer van zulk leed is nog altijd beter dan genezen.
Soms zijn mijn stukjes misschien juist weer té genuanceerd om op te vallen; maar ik vind het oneerlijk om bv. alle homo's over één kam te scheren.

Eén troost voor degenen die dit alles veel te zwaarwichtig vinden: gelukkig schrijf ik af en toe ook gewoon een leuk stukje voor iedereen.

Verder wil ik iedereen die het met dit alles eens of oneens is oproepen vooral te reageren. Zo niet, dan beschouw ik dat als een stilzwijgende aanmoediging en ga ik gewoon op de ingeslagen weg voort…


maandag 7 maart 2016

Opvoeding

Hoe voorkom je dat je kinderen als ontwortelde puber zich laten meeslepen door de maalstroom der inhoudsloze wereld en blindelings achter de belhamels aanlopen?

Een goede opvoeding is niet eenvoudig en biedt geen garantie op succes, maar zeker twee dingen zijn onmisbaar.
Ten eerste: bied een stabiele, veilige thuishaven. Onderzoeken tonen aan dat jongeren die in de misdaad terechtkomen in veel gevallen een instabiele thuissituatie hadden, zoals gescheiden ouders. Waardering en duidelijke regels helpen een kind een evenwichtige, krachtige persoonlijkheid te ontwikkelen.
Het is goed als een kind in contact komt met andere kinderen, maar het is funest als dat in de eerste levensjaren ten koste gaat van het contact met de eigen gezinsgenoten en in het bijzonder de moeder. Daarom is de rijksoverheid op dit moment ook zo dwaas bezig door het kostwinnersmodel te gronde richten en alle moeders, tegen hun aard in, aan betaald werk te krijgen. Die belangrijke eerste jaren kun je later niet meer overdoen.

Ten tweede: geef inhoud mee.
Leg een solide basis van ethisch besef, van normen en waarden, zodat ze op latere leeftijd de leegheid van het gebrek daaraan inzien.
Stort een hechte fundering van bijbelkennis, die niet alleen nuttig is voor de algemene ontwikkeling, maar waarop bovendien een duurzaam huis van geloof kan worden gebouwd. Ondanks dat geloof in onze tijd ietwat uit de mode is, blijkt uit onderzoek dat gelovigen van grote betekenis zijn voor de maatschappij, bijvoorbeeld door het steunen van goede doelen. Daar komt bij dat de keuze van religie niet om het even is, en ook daar moeten je kinderen van doordrongen zijn.
Geef je kinderen goede argumenten mee waarom de Bijbel niet zomaar één van de vele oude heilige boeken is, maar dat hij die alle, alsmede alle hedendaagse geschriften, in de schaduw stelt. En toon aan dat het geloof in God niet zomaar een hersenspinsel is.
Bied tegenwicht tegen de heersende wetenschappelijke opvattingen die – geheel ten onrechte – in het onderwijs en in de media vrijwel klakkeloos als juist worden aangenomen, alsof bijvoorbeeld de evolutietheorie een feit zou zijn en geen theorie, alsof vaststaat dat de kosmos is ontstaan door een oerknal, alsof er geen geestelijke wereld zou bestaan, alsof elke sjamaan, heks of tovenaar hooguit een goede goochelaar is, en meer van dien aard.
Laat hen zien dat ons economisch bestel niet bepaald je van het is.
Neem hen vaak mee de natuur in, want zelfs al heb je de pech in de stad te wonen, je kinderen moeten de kans krijgen in de vrije natuur te ravotten en te weten dat dat je gezondheid ten goede komt. Leer hen planten en dieren herkennen, maar vooral: laat hen zich verwonderen over de grote dingen (van olifant tot sterrenhemel) en de kleine (van waterdiertjes tot bladgroen).
Leer hen hun geboortestreek kennen, zodat ze ergens kunnen wortelen en niet bij de eerste de beste confrontatie losgeslagen worden. Vertel hen over hoe het landschap tot stand is gekomen, hoe je voorouders zich ervoor hebben ingezet en hoe zij leefden en spraken.
Geef talenkennis mee. Voed je kinderen bij voorkeur tweetalig op, zo mogelijk Nederlands en de taal van je streek. Vergeet ook voorlezen niet.
Tot slot: voorzie ze van een rijke culturele bagage. Doordrenk hen met kwaliteitsmuziek uit de voorgaande eeuwen en laat hen de pracht van de achttiende-eeuwse schilderkunst vergelijken met het geknoei uit de twintigste eeuw. Schreef Oswald Spengler niet reeds in zijn tijd:
"Auf welcher Stufe der innern und äußern Würde steht heute alles, was Kunst und Künstler heißt! In der Generalversammlung irgendeiner Aktiengesellschaft oder unter den Ingenieuren der erstbesten Maschinenfabrik wird man mehr Intelligenz, Geschmack, Charakter und Können bemerken als in der gesamten Malerei und Musik des gegenwärtigen Europa"?
Onze tijd hééft zijn waardevolle dingen, en het is goed om je kinderen dat mee te geven, maar ze moeten evenzeer weten dat er heel wat niet (meer) deugt. En daar moeten ze iets tegenover weten te stellen – wat hen niet mee zal vallen als u (jij) het hen niet zou leren. Jij kun hen een voorsprong geven op hun leeftijdgenoten, die ze niet snel verliezen.