vrijdag 14 augustus 2015

Lêchám la-sjaloom

Geen vrede zonder strijd
 
“Oorlog, droeve tijden”, pleegt mijn opa, die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt, te zeggen. Maar dat is nog veel te zacht uitgedrukt. Oorlog is een ramp zonder weerga, een verschrikking van zinloos lijden. Oorlog is het laatste wat we moeten willen, en dus… moeten we het leger maar afschaffen? Met als gevolg dat vijandelijke machten mét een leger vrij spel krijgen.
Soms kun je met onderhandelen een oorlog voorkomen. Soms niet. Dan rest er niet anders dan gewapenderhand de vrijheid te verdedigen.
 
Zeventig jaar geleden werd ons land bevrijd van de Duitse overheersing. Door pacifisten? Vanzelf niet. Amerikaanse soldaten kwamen in Europa hun leven opofferen – waarvoor? Om de democratie te redden? Welnu, dat is in het Midden-Oosten aan de orde. Niet om nieuwe democratieën te vestigen, maar om degene die er zijn te beschermen: Israël, Libanon – en Europa, want een agressieve Islamitische Staat is nooit verzadigd en zal als hij de kans krijgt doorstoten naar Europa. Hoe waardevol een democratisch bestuur ook is (of lijkt te zijn), een werkelijk edel doel kan ik het echter niet noemen. Maar wie de gebeurtenissen in het Midden-Oosten ook maar enigszins volgt krijgt edele doelen genoeg aangereikt. De nietsontziende terroristen van ISIL verwoesten kunstschatten en heilige plaatsen van zelfs hun eigen geloofsgenoten. Het voortdurend in het nauw gedreven Israël – "de Jood onder de naties" – dreigt er een nieuwe gevaarlijke vijand bij te krijgen. De Koerden en de druzen zijn bereid hun vrijheid met geweld te verdedigen, maar krijgen weinig hulp. En bovenal: de jezidi's en de christenen nemen geen wapens op – dezen ze het maar! – en worden op de vlucht gedreven of afgeslacht door de bloeddorstige horden. Als ik militaire ervaring had zou ik ernstig overwegen nu naar het Midden-Oosten af te reizen om mijn steentje bij te dragen aan de bestrijding van het ten hemel schreiende onrecht. De bescherming van hulpelozen, dat is een werkelijk edel doel dat het waard is om voor te sterven.
 
Zing een lied voor de vrede – Sjier la-sjaloom!

– lacheen lach sjieroe sjier la-sjaloom
al tielchasjoe têfielaa;
moetav tasjieroe sjier la-sjaloom
bê-tsee'aka gêdoolaa!
zing daarom slechts een lied voor de vrede
fluister geen gebed
beter te zingen een lied voor vrede
met een grote schreeuw

Soms is een gebed fluisteren niet genoeg, al moet je de macht van de God die gebeden hoort niet onderschatten. Soms echter is ook zingen niet genoeg en moet er gevochten worden voor de vrede – lêchám la-sjaloom!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten