maandag 30 maart 2015

De alfabetweter

Een alfabetweter is iemand die beweert betere woorden te weten dan tot nu toe met het alfabet zijn gemaakt – zoals ik, want ik heb bijvoorbeeld al jaren een schetsontwerp klaarliggen voor een bungelo, een kubuswoning hangend aan een zware staander-met-lift-en-overdekte-loopbrug of een woordenboek met dergelijke woorden. De alfabetweter van Ronald Snijders en Fedor van Eldijk is zo'n voorslagwerk, zoals het alfabetweterig heet. Dit boekje bevat teveel flauwe, beledigende en schunnige termen dan dat ik het u zou aanraden. Vooral die laatste categorie stoort me, want die geeft blijk van gebrek aan beschaving, zo niet intelligentie. Desondanks, op het gevaar af dat mij hetzelfde wordt verweten, wijd ik, eclectisch als ik ben, een bijdrage aan De alfabetweter, aangezien het ruim voldoende geniale nieuwe woorden en betekenissen biedt voor een boeiende selectie.

asymptootliegen, (asymptootloog, h. asymptootgelogen), heel dicht bij de waarheid komen.
bedremsel, (o.) -s, residu van het bedremmelproces.
beverkalmte, (v.), -s, aanwezigheid van een minder dan gemiddelde hoeveelheid bevers op een bepaalde plek: Er heerst ~ in mijn huiskamer, er zijn hoegenaamd geen bevers.
bijnaderinzichtelijk, (bn.), iets ~ maken, iets schrijven dat pas na twee keer lezen begrepen kan worden.
diurtyorschap, (uitdr.) het ~ uit handen geven, even niet meer de controle hebben over het ~.
driekwartsmaart, (m.) g.mv., 23 maart, 6 uur ’s ochtends.
eenspalt, (o.) -en, overeenstemming.
hirki-hirki, (m.) -‘s, hele slechte volksmenner. ‘Zo men je het volk niet, Enrico!’
illucifer, (m.) -s, is geen lucifer. Lijkt maar zo. →misverstandenstoker
ipap, (v.) -s, mobiele Brinta die je met je vingers moet roeren.
karnemachteld, (v.) -s, karnemelkmeisje, schilderij uit de zure periode van Johannes Vermeer.
keftehekker, (m.) -s, onbetaald schroefje of moertje.
kevertijd, (m.) -en, zeer kort moment, maar net lang genoeg om over de vloer onder je bed te schieten.
kinderlakker, (v.) -s, iem. die doffe kinderen glans geeft. →babylak
lampenkapvergunning, (v.) -en, toestemming voor het omhakken van lantaarnpalen.
moordnilap, (o.) nemordnilap, palindroom.
mozeseend, (v.) -en, eendensoort die niet kan zwemmen, omdat het water steeds opzijgaat.
natrapleuning, (v.) -en, vier meter [kan toch ook een andere lengte zijn? – Evert] leuning die voor de zekerheid doorloopt nadat de trap al is afgelopen, of opgelopen (in geval van resp. een trap omlaag of trap omhoog).
nooitblaffer, (m.) -s, (Vlaams) kat.
ossemptator, (m.) -en, voorwerp, zaak of situatie van voorbijgaande aard. →illatoriek
parasitamol, (v.) -len, ondergronds knaagdier dat teert op andermans medicijnen.
rijmwee, 1. (o.) g.mv., dichtregel waarin zowel de hoofdpersoon als de eindklank terugkeert, bijv.: ‘Hij ging naar huis / dan was hij weer thuis’, 2. (v.) -‘s, extra letter W om een niet-rijmende dichtregel toch te laten rijmen. Bijv.: ‘We gingen naar de zee / om lekker uit te waaien W’.
stopdonker, (o.) -s, kapot verkeerslicht.
trampolineair, (bijw.), sinusgolf[vormig – Evert].
vierkantredenering, (v.) -en, redenering die via vier haaks op elkaar staande en even ver uit elkaar liggende argumenten, terugvoert naar het uitgangspunt.
vuilnisbakfiets, (v.) -en, dat krijg je ervan als je de bakfiets voor neerzet, rij ‘m voortaan even achterom.

maandag 23 maart 2015

Een man is een gedegenereerde vrouw

Een man is een gedegenereerde, dus een verslechterde, versimpelde, mislukte vrouw. Een boude stelling, voorwaar.
Maar er zijn argumenten voor.

Vanuit de biologie bezien is het zo dat man en vrouw genetisch verschillen doordat mannen in plaats van twee X-chromosomen (vrouw) een X- en een Y-chromosoom hebben; en dat Y-chromosoom is veel korter dan het X-chromosoom, dus er lijkt het grootste deel van een X-chromosoom te zijn weggevallen.
Verder uiterlijk: een man heeft geen borsten, alleen nog nutteloze tepels.
Bij bijen is het zo dat uit een onbevrucht eitje een dar (mannetje) ontstaat.

In de taal zien we een vergelijkbaar gebeuren. Een voorbeeld. Zoals ik eerder heb betoogd heeft (gesproken) taal de neiging tot vereenvoudiging. Zo is de 'stomme e' ontstaan uit de "a" in werkwoordsuitgangen op -en (in het Germaans "-an"). Kijk nu naar het Frans: het vrouwelijk lidwoord is "la", het mannelijk lidwoord "le".

Nu wordt duidelijk dat een vrouw die broeken draagt en in de bouw, het leger, de politiek of bedrijfdirectie werkt, kortom: zich mannelijk gedraagt, zichzelf degradeert. En dat een samenleving die vrouwen tot dergelijk gedrag oproept vrouwonvriendelijk is.

Grote kans dat jij, lezeres, althans een deel van het bovenstaande glimlachend heb gelezen, terwijl jij, mannelijke lezer, het las met kromme tenen en gebalde vuisten of ten minste met opgetrokken wenkbrauwen. En beiden verbaas je je erover dat ik als man dit schrijf. Dat doe ik dan ook met de nodige zelfspot.
Maar het is niet waar en het zou niet eens wenselijk zijn. Hoewel het waar schijnt te zijn dat het vrouwelijke brein ingewikkelder in elkaar zit dan dat van de meeste mannen, kan ik tegenover de argumenten die ik noemde voor de stelling dat de vrouw 'hoger ontwikkeld' is dan de man genoeg argumenten geven voor het tegendeel; bijvoorbeeld dat het niet waar kán zijn dat een man een gedegradeerde vrouw is, omdat de eerste man er eerder was dan de eerste vrouw.
Ik vond het echter verrassend de zaak eens vanuit dit gezichtspunt te bekijken.

Maar, vraag je wellicht, wat is de zin van dit hele betoogje als je zelf al toegeeft dat de onderstellingen niet kloppen?
Wel, dit blijft staan: een pseudoman is een gedegenereerde vrouw.

maandag 16 maart 2015

Red de kostwinner!

Ik heb er al eerder een bijdrage aan gewijd, maar wat de afgelopen week in de krant stond over dit onderwerp noopt me er opnieuw op in te gaan. Het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud) maakt zich namelijk zorgen over de financiële positie van eenverdienersgezinnen met een inkomen tot vijfendertigduizend euro per jaar. En terecht, denk ik.

Door stijgende huurprijzen en door de afbouw van de overdraagbaarheid van de algemene heffingskorting – vaak denigrerend "aanrechtsubsidie" genoemd – komen de nog pakweg 87.000 betreffende gezinnen in de moeilijkheden: "Zij krijgen geen kwijtschelding van lokale lasten en krijgen geen zorg- of huurtoeslag. Als zij in een duurdere huurwoning wonen, een auto hebben, met het gezin op vakantie willen of als de kinderen lid zijn van een sport- of muziekvereniging, komen ze maandelijks al snel honderden euro’s tekort."
Voor de regering en D666 is de oplossing eenvoudig: geef het eenverdienersmodel op en ga als ouders beiden een betaalde baan zoeken. Of dat wel zo goed is voor de kinderen – althans in niet-materieel opzicht – doet er niet toe. Alleen de economie telt. Nee, ik vergis me – niet alleen de economie, maar ook en vooral de vrouwenemancipatie. Vrouwen mogen niet langer onderdoen voor mannen in de betaalde samenleving. Dat veel vrouwen die houding inmiddels moe zijn, dat de meeste vrouwenbladen inmiddels een veel vrouwelijker vrouw als ideaal hebben en dat steeds meer jongeren heil zien in een traditionele rolverdeling van man en vrouw is in de politiek kennelijk nog niet doorgedrongen. En áls het eenmaal zal doordringen kan het wel eens te laat zijn voor de gezinnen waar het oude ideaal hooggehouden wordt, waarin de man nog echt man en de vrouw nog voluit vrouw kan zijn. En dan zal waarschijnlijk blijken dat de klok helaas niet meer kan worden teruggedraaid.

Er is nóg een overweging die aandacht verdient. Door al die vrouwen op de arbeidsmarkt is het niet denkbeeldig dat je als man niet aan de bak kom. En zo kan het gebeuren dat je vrouw buitenshuis werkt en jij thuiszit om het huishouden te doen en op de kinderen te passen. Dat zijn beslist geen minderwaardige taken, maar ze passen van nature minder bij een man. Kijk naar de rolverdeling van man en vrouw wereldwijd alle eeuwen door, te beginnen bij natuurvolkeren waar de mannen jagen (en oorlogvoeren) en de vrouwen verzamelen en de kinderen verzorgen. De natuur – waar wij in het Westen veel te veel van vervreemd zijn geraakt – heeft de beide geslachten bedeeld met een verschillend talentenpakket. En maak mij niet wijs dat het voor de maatschappij in het algemeen en de opvoeding van de kinderen in het bijzonder niet uitmaakt als we dat negeren.
Juist in deze tijd, waarin kinderen steeds jonger via allerlei (digitale) kanalen uit hun beschermde omgeving worden gehaald, is een goede opvoeding in hun eerste jaren belangrijker dan ooit. En aandacht schenken aan de scheppingsorde zou de rusteloze samenleving wat van de broodnodige rust kunnen bieden.
Nu moet ik hierbij wel opmerken, dat, aangezien zorgtaken typisch vrouwelijk zijn, ik begrip kan opbrengen voor een moeder die ook een dag per week in de zorg werkt. Maar het zou wenselijk zijn als ze hiertoe niet werd gedwongen door van overheidswege veroorzaakte financiële omstandigheden, maar de vrijheid had zich als vrijwilligster in te zetten.

Jongere, als je nog waarden en normen heb raad ik je aan je te verzetten tegen de verloedering die de overheid ons opdringt. Jonge man, zoek desnoods een goed betaalde baan en leef sober, maar sta niet toe dat je lieve vrouw zich verlaagt tot pseudoman en de dingen waarin ze als vrouw bij uitstek goed is naar de tweede plaats schuift.

maandag 9 maart 2015

Bezuinigen op de zorg

Wie werkt als verpleegster of in een soortgelijke zorgfunctie herkent de zorgen van de onzekerheid over het voortbestaan van haar of zijn baan (of salaris) waarschijnlijk wel, al was het maar in haar dan wel zijn omgeving.

De verzorgingsstaat is veel te ver doorgeschoten en is onbetaalbaar geworden; we moeten toe naar een participatiesamenleving. Dat is de nieuwe leus. Het is waar, het aspect van naastenliefde en zorgen voor de medemens is door de individualisering van de laatste halve eeuw wel tamelijk ver naar de achtergrond gedrongen en het is goed dat mensen hun verantwoordelijkheid in dezen weer leren nemen. Maar als dit gelanceerd wordt door een bezuinigingskabinet word ik toch sceptisch. Het doet me denken aan de houding van Rutte en consorten ten opzichte van de natuur.

Een groot pakket aan basiszorg is gedecentraliseerd en van de centrale overheid naar de gemeenten gegaan. Die krijgen daar dan een potje met geld voor, maar een veel te klein potje. Het gekke is dat ondanks alle bezuinigingen de totale uitgave aan de zorgsector juist groter is geworden. Waar gaat dat geld dan naar toe? Kort door de bocht: naar onderzoek, ontwikkeling en toepassing van peperdure behandelmethoden.
Aspirant-verpleegsters met een hart voor mensen krijgen geen baan of niet de kans op omscholing. Techneuten daarentegen krijgen volop kansen nieuwe 'zorg'-machines te ontwikkelen.

Je zul maar kanker hebben en er blijkt maar één behandeling nog kans op een jaar levensverlenging te geven. Alleen kost die behandeling wel honderdduizend euro. Ach wat, de verzekering betaalt.
Maar als je bedenk hoeveel mensenlevens er (in binnen- of buitenland) gered kunnen worden met honderdduizend euro, weet je zeker dat je het dan nog wil? Is het misschien toch een beetje egoïstisch die dure behandeling te ondergaan als je weet dat er maar een beperkte hoeveelheid geld te verdelen is? En hoe zwaar weegt dat jaar levensverlenging? Misschien zou de regering een bovengrens moeten stellen aan behandelingskosten en -apparatuur. Of zou het een prestigekwestie zijn?

Ik wil hier geen definitieve uitspraken doen, maar wil je wel aansporen over deze vragen na te denken.


maandag 2 maart 2015

Toekomst van de Nederlandse landbouw

Het kabinet-Rutte heeft de zoveelste dwaze beslissing genomen: met ingang van dit jaar is het melkquotum opgeheven. In het vervolg wordt aan een boer geen beperking meer opgelegd in het aantal liters melk die hij per jaar mag leveren. Een vervanging in de vorm van dierrechten, waarover werd gespeculeerd, is er niet gekomen; milieurechten kunnen nu beperkend zijn, maar zijn minder scherp.
Dit is overigens geen verwijt aan het kabinet alleen, maar aan de hele politiek: als ik me niet vergis heeft de Kamer vorig jaar een prachtig voorstel afgestemd van ik meen GroenLinks om het aantal grootvee-eenheden (gve) per bedrijf te beperken. Dat was namelijk de beste oplossing voor zowel natuur en landschap (en daarmee de hele samenleving) als voor de boeren. Nu er geen bovengrens is wordt de concurrentie moordend (soms zelfs letterlijk: het zelfmoordpercentage onder boeren ligt hoog). Door de lage vlees-, zuivel- en groenteprijzen wordt schaalvergroting de enige oplossing.
Maar de Kamer kiest er nu voor om grondloze groei aan banden te leggen. Misschien begrijpelijk, maar onrechtvaardig ten opzichte van de boeren met weinig grond, zoals vele in onder meer Gelderland en Noord-Brabant. Niet het aantal gve per hectare, maar aantal gve per bedrijf zou bindend moeten zijn. Willen we hier Amerikaanse toestanden met bedrijven van 2000 melkkoeien, 10.000 hectare bouwland, 50.000 meststieren, 100.000 varkens of 3.000.000 slachtkuikens?
 
Waarom is de regering er voortdurend opuit alle meerwaarde van de landbouw kapot te maken? In plaats van subsidie voor agrarisch natuurbeheer (SAN) te geven wordt de boeren een steeds zwaarder eisenpakket opgelegd. Het gevolg is dat alleen de grootste boeren die hun bedrijf zo efficiënt mogelijk hebben georganiseerd hun bedrijfskosten kunnen terugverdienen en zo nog een inkomen kunnen overhouden. Het gevolg is megabedrijven met grote stallen en grote kavels, zonder houtwallen en zonder koeien in de wei. De bedrijfjes met een meerwaarde voor natuur en landschap gaan kapot.
En het gezinsbedrijf gaat kapot, want steeds meer zie je grote ondernemers bedrijven opkopen en daar een werknemer op te zetten als 'filiaalleider'. Dat krijgen we ervan als we de VVD te hulp roepen om de zogenaamde crisis te bestrijden.