Wie kent ze niet, de reclames voor deodorant, parfum, aftershave
en dergelijke? Stoere kerels die trots zijn op dure geurtjes. Klinkt voor mij
als een tegenstrijdigheid. Alsof je net zo'n flinke vent wordt als de
reclameman door zijn merk luchtjes te kopen. Daar zit een luchtje aan…
Een man die parfum gebruikt – net zoiets als een adelaar die
bosbessen eet.
Bovendien zijn die zogenaamd mannelijke luchtjes ook nog
eens vreselijk chemisch. Misschien komen zulke luchtjes mannelijk over voor de
vrouw van een chemisch fabrikant, maar voor mij in elk geval niet. Mannelijke
geuren, dat zijn bijvoorbeeld sigaren- en pijprook, smeerolie, zaagsel, koeienmest, de
geur van het vrije veld; en zelfs zweetgeur (al behoor ik ook niet bij de
liefhebbers daarvan). Onder andere aan zulke natuurlijke geuren moet je een echte
man kunnen herkennen.
Kortom, wat de reclame en de belhamels van de groep je ook mogen
voorspiegelen, geurtjes uit een flesje of spuitbus zijn vrouwelijk. Of
verwijfd.
Echt van genoten. Gaaf blogje :-)
BeantwoordenVerwijderenDank je
BeantwoordenVerwijderen